O taki odkryciu marzy każdy historyk sztuki, do takiej pracy wzdycha każdy konserwator zabytków. Taki był właśnie los dwóch rzeźb, na które natrafiono podczas przeglądu i inspekcji strychów kościoła w Rakszawie w 2012 r. Mimo grubej warstwy kurzu i brudu już wtedy wzbudziły zainteresowanie, gdyż obydwie ikonograficznie i stylistycznie najbliższe były plastyce średniowiecznej.

Jedna z rzeźb to św. Anna Samotrzecia. Druga to Matka Boża z Dzieciątkiem reprezentująca typ tzw. Niewiasty Apokaliptycznej, opisanej w Apokalipsie św. Jana, w której Maria przedstawiana jest z Dzieciątkiem na ręku, w glorii promienistej, stojąca na półksiężycu. Figury posiadają kilka charakterystycznych cech, mimo tego nie udało się jak na razie znaleźć bliskiej im analogii. Wstępnie można datować je na lata 1540-1560.

Konserwatorzy zabytków Elżbieta i Piotr Bakunowie przeprowadzili z sukcesem długotrwały proces przywracania tych późnogotyckich rzeźb - w Pracowni Konserwacji Malarstwa i Rzeźby ARTIFICIUM w Rzeszowie - do stanu pierwotnego. W 2016 r. trafiły do depozytu Muzeum Archidiecezjalnego w Przemyślu, na czas budowy i wykończenia kaplicy w Rakszawie, gdzie docelowo znajdą swoje miejsce. Można je do połowy 2017 r. obejrzeć w ekspozycji w Przemyślu.