Murowany dwór w Wydrnej (gm. Dydnia) powstał w 1845 r. z inicjatywy Edwarda Sękowskiego. Jego majątek nie uległ parcelacji, podobnie jak i sam dwór nie został zniszczony za czasów PRL, bo cały czas był i jest w posiadaniu rodziny Sękowskich. Dwór jest parterowy, dwutraktowy, pierwotnie z pięcioma pomieszczeniami i sienią.

Ok. 1890 r. staraniem Franciszka Ksawerego Goedla dobudowano z cegły podpiwniczoną cześć zachodnią. Elewacja frontowa wyróżnia się z gankiem z balkonikiem wspartym na czterech filarach. Otacza go stary park, po jego lewej stronie zachowało się założenie folwarczne. W 1920 r. przebudowano na potrzeby mieszkalne strych i podniesiono 4-spadowy, kryty dachówką dach z lukarnami. Wewnątrz dworu zachowały się belkowane stropy oraz podłogi drewniane z desek dębowych ułożonych w kwadraty. Z wyposażenia godna uwagi jest XVIII-wieczny kredens roboty kolbuszowskiej oraz dwa obrazy -pejzaże późnoklasyczne (jeden z 1837 r.). Znajdują się tu także - pochodzące ze zniszczonego dworu w Witryłowie - dwa XVIII-wieczne portrety Fredry i Fredrowej, a także portret w stylu biedermeierowskim zmarłej w 1855 r. Tekli z Grodzickich Sękowskiej.

W 1929 r. w dworze w Wydrnej gościł prezydent Ignacy Mościcki, a częstym bywalcem był pisarz Melchior Wańkowicz.