- Szczegóły
- Admin
- Kategoria: Aktualności
- Utworzono: 28 październik 2013
Najstarsza wzmianka o Horyńcu pojawiła się w 1444 r., kiedy to książę mazowiecki i bełski Władysław darował osadę szlachcicowi Piotrowi Pieczykurowi z Wilcz. Później Horyniec należał kolejno do Lutosławskich, Gorelowskich, Telefusów, Stadnickich, Ponińskich i Karłowskich. Tradycja głosi, że w XVII w. osada należała przez pewien czas do Sobieskich, a król Jan III bywał tu na polowaniach w swoim zameczku myśliwskim. Mimo zniszczeń I i II wojny światowej zachowały się tu ciekawe zabytki.
Pałac Ponińskich powstał w miejscu starego dworu Telefusów z XVII w. Kolejni właściciele zmieniali przez wieki jego wygląd; obecną formę otrzymał podczas gruntownej przebudowy przez Ponińskich w latach 1905-1912. Po II wojnie światowej dobudowano mu piętro od północy, mieściło się tu sanatorium „Metalowiec”, obecnie prywatne pod nazwą „Bajka”.
W jego pobliżu wznosi się Teatr dworski – późnoklasycystyczny budynek wzniesiony w latach 1843–1846 przez Leandra Piotra Ponińskiego na życzenie syna, Ludwika Nikodema – miłośnika teatru. Grały w nim zespoły m.in. z Wiednia i Lwowa. Po zniszczeniach I wojny światowej odbudowany w 1935 r. Ponownie zniszczony w 1946 r. przez UPA i odbudowany dopiero w 1973 r. Obecnie mieści się tu Gminny Ośrodek Kultury oraz ośrodek informacji turystycznej.
Kościół Zdrojowy powstał w 1818 r. jako kaplica dworska, potem – do końca II wojny światowej – pełnił funkcję cerkwi greckokatolickiej. W 1947 r. przejęta przez Kościół rzymskokatolicki. W 1984 r. rozbudowany i zamieniona na kościół bł. Jakuba Strzemię. Pierwotna, klasycystyczna kaplica z czterokolumnowym portykiem, tympanonem i herbem fundatorów – Ksawerego, Piotra i Kaspra Stadnickich – nad drzwiami stanowi obecnie front kościoła.
