Aktualności

Twórcami Muzeum Lizaka w Jaśle, jedynej tego typu placówki w kraju, są Katarzyna i Grzegorz Schabińscy, współwłaściciele zakładu Gran-Pik Liwocz w Jaśle, zajmującego się od 1955 r. - w tym samym miejscu od początku - produkcją lizaka i cukierków.

Do kilku pomieszczeń stuletniego budynku starej kaflarni przy ulicy Floriańskiej 56 (sąsiadującego z istniejącym już hotelem i restauracją) przeniesiono wysłużone, ale nadal sprawne urządzenia do produkcji lizaków z 50. i 60. letnim rodowodem wykorzystywane do dzisiaj w zakładach do przeróbki karmelu czy do pakowania lizaków. Dzieci mogą je dotykać, otwierać, czy też wprawiać w ruch.

Odwiedzając Muzeum Lizaka można również stworzyć autorski lizak według własnego pomysłu. Do dyspozycji mamy aromaty, barwniki, cukier i wszelkie inne dodatki. Na miejscu jest też instruktor, mistrz lizaków, który pomoże skomponować właściwy wygląd i smak. Dzieci mogą powąchać, dotknąć i posmakować różnego rodzaju cukrów, które są wykorzystywane do produkcji słodyczy. Główną atrakcją jest jednak możliwość zobaczenia z bliska całego procesu powstawania lizaka, a także bezpośredniego udziału w nim. Zwiedzanie całej ekspozycji trwa od 45 minut do 1,5 godziny.

Jasielskie Muzeum Lizaka propagujące miejscowe tradycje cukiernicze jest jedyną tego typu placówką muzealną w kraju. Ceny biletów wahają się od 5 do 10 zł.

Sanktuarium Męki Pańskiej i Matki Bożej Kalwaryjskiej w Kalwarii Pacławskiej - jedno z bardziej znanych miejsc kultu w Polsce - obchodzi jubileusz 350-lecia. 3 maja 1668 r. na dróżki kalwaryjskie wyszli pierwsi pątnicy.

Kalwarię Pacławską założył w XVII wieku wojewoda podolski, kasztelan krakowski Andrzej Maksymilian Fredro herbu Bończa, który po powrocie z pielgrzymki do Ziemi Świętej postanowił jak najwierniej przenieść w okolice Przemyśla miejsca związane z Męką Pańską. Kościół i klasztor franciszkanów wzniesiono na wzgórzu, 25 km od Przemyśla. Na otaczających sanktuarium wzniesieniach wybudowano kilkadziesiąt kaplic i połączono je dróżkami, o łącznej długości – obecnie - nieco ponad półtora kilometra. Najstarsze zachowane kaplice pochodzą z ok. 1825 r., na dróżkach pątniczych możemy odwiedzić 35 kaplic murowanych, 7 drewnianych i 5 rzeźbionych figur.

Kościół zachował pierwotny barokowy styl z. Z kolei bogato dekorowane ołtarze powstały w warsztacie rzeźbiarza lwowskiego Macieja Polejowskiego. W świątyni znajduje się słynący łaskami obraz Matki Bożej Kalwaryjskiej, który przeniesiono tu z kościoła w Kamieńcu Podolskim, kiedy to w 1672 r. miasto zdobyli Turcy.

Ze względu na szczególny kult Męki Pańskiej Kalwaria Pacławska nazywana jest Jerozolimą Wschodu, a dzięki obecność cudownego obrazu Matki Bożej nosi też miano Jasnej Góry Podkarpacia. Jest jednym z najbardziej znanych miejsc pielgrzymkowych w Polsce. Wielki Odpust Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny, który odbywa się każdego roku w sierpniu, gromadzi kilkadziesiąt tysięcy wiernych z całego kraju.

W długi weekend swoje podwoje dla turystów otwiera Osada Słowiańska w Stobiernej. Drewniany gród, zbudowany 7 lat temu staraniem pasjonatów, jest jedną z największych atrakcji turystycznych gminy Dębica, z zarazem wierną rekonstrukcją słowiańskich siedzib z IX-X wieku istniejących kiedyś w Dolinie Wisłoki. Takie osady były niemal całkowicie samowystarczalne, ich mieszkańcy sami wytwarzali naczynia, ubrania, narzędzia, uprawiali  ziemię i przygotowywali jedzenie.

W grodzie turyści, szczególnie ci młodsi, mogą przymierzyć rycerski strój, poznać rzemiosło z epoki, ale i wziąć udział w żywych lekcjach historii. W osadzie znajdują się m.in chata wojów ze średniowiecznym orężem, chata niewiast, organizowane są także warsztaty rzemieślnicze oraz pokazy walk. Można zobaczyć mieszkańców osady w strojach wykonanych według dawnych wzorów,  mogą zajrzeć do chaty możnego pana, czy wejść do karczmy, w której czuć zapach paleniska.

W 2017 r. gród w Stobiernej odwiedziło ponad 10 tysięcy entuzjastów historii. Szczegóły dotyczące zwiedzania dostępne są na stronie http://osadaslowianska.pl/

Remontem zostaną objęte przyrynkowe kamienice: 25, 26, 27 oraz 28. Będzie on polegał na odnowieniu tynków podcieni i uporządkowanie instalacji elektrycznych.

Z wymienionych zabytkowych budynków najbardziej znanym jest kamienica Portiusa czyli Rynek 27. Wzniesiona w XVI wieku, przez rodzinę Hesnerów(?), jedną z najbogatszych w ówczesnym Krośnie. Anna z Hesnerów wyszła za Bartłomieja Mamrowicza. Z tego związku urodził się Paweł Mamrowicz, który w 1627 r. sprzedał ją Szkotowi Wojciechowi Robertowi Portiusowi (nazwisko rodowe Robert Gilbert Porteous de Lanxeth, zm. w 1661 r.). Ten wzbogacony na handlu węgrzynem kupiec rozbudował ją łącząc z sąsiednią kamienicą, o czym świadczą - odnalezione w czasie badań architektonicznych - zachowane ślady w piwnicy przedprożnej.

Kamienica została gruntownie przebudowana w 1908 r. Z czasów gdy była własnością Portiusa zachował się m.in. późnorenesansowy kamienny portal arkadowy, z podłuczem zdobionym kasetonami i rozetami. W kluczu portalu widać datę „1640” i monogramy: „R P” (Robert Portius) i „A P” (Anna Portiusowa).

Arboretum i Zakład Fizjografii w Bolestraszycach k. Przemyśla realizuje ciekawy projekt – za ponad 2,1 mln zł - związany z wykorzystaniem dawnej drewnianej architektury do celów muzealnych. Zakończenie planowane jest na wrzesień br.

Działania przy trzech zabytkowych obiektach w Arboretum związane są z przeprowadzeniem kompleksowych prac remontowych przy stodole z Cieszanowa, plebanii z Jodłówki oraz domu nr 66 z Kalwarii Pacławskiej. Prace te mają na celu ich przystosowanie do wdrożenia nowych usług kulturalnych.

W 1996 r. przeniesiono do Arboretum XIX-wieczną stodołę z Cieszanowa, a w 2011 r. dom podcieniowy z Kalwarii Pacławskiej. Zabytkowa stodoła i dom podcieniowy są rozbierane, konserwowane i stawiane od nowa. W stodole nadal odbywać się będą wystawy i prowadzone różne warsztaty. W domu podcieniowym znajdzie się miejsce na ekspozycje a przed nim urządzony zostanie przydomowy XIX-wieczny ogród.

Aktualnie stawiana jest w Arboretum drewniana plebania z Jodłówki k. Pruchnika wybudowana w 1922 r. W okresie II wojny światowej, kiedy w pobliskiej Świebodnej funkcjonował obóz przymusowej pracy, budynek plebani wykorzystywany w celach mieszkaniowych przez wojska SS oraz Wehrmacht. W plebanii umiejscowiony zostanie punkt informacji turystycznej - będzie też służyła jako wejście i wyjście z ogrodu.

turystyka smaki zielone eprocarpathia